خیلی نا امیدم چکار کنم؟

 با سلام و احترام
پرسشگر گرامی: اینکه اهل توبه و بازگشت به سوی خدای مهربانی ها هستید بسیار قابل احترام، ارزشمند  و آینده ساز است، اولین و مهمترین نکته ای که حضرت عالی باید به آن توجه کنید و ایمان بیاورید این است که انسان هیچگاه نباید از رحمت خداوند ناامید شود و با تلاش، تکاپو و تعاون و همکاری با دیگران رفاه معنوی و مادی خود را رقم بزند بخاطر همین خداوند ناامیدی از رحمت و فیض بی کران خودش را از گناهان کبیره شمرده است و صراحتا در قرآن به آن اشاره کرده است ولا تایئَسُوا مِنْ رَوح اللَّهِ إنّهُ لا یایئَسُ مِنْ روحِ اللَّهِ الا القومُ الکافِروُن[سوره یوسف، آیه 87] و نومید مباشید از رحمت خدا؛ چه تنها کافران از رحمت خداوند، نا امیدند.حتی خداوند در سوره فرقان آیه 70 می فرماید: «کسی که توبه کند و ایمان آورد و کار نیکو کند، خداوند، بدی های آنان را به نیکی ها مبدّل می کند».با وجود داشتن چنین خدایی که نه تنها بدی ها را می بخشد بلکه آنها را تبدیل به خوبی می کند آیا ناامیدی صحیح است، آگاه باشید که شیطان از راه ناامیدی بر شما وارد شده و از این راه می خواهد شما را گمراه کند در روایات نیز به ما دستور داده شده که به رحمت خداوند در هر حالی امیدوار باشیم.
روایت کرده اند که کودکی را در یکی از جنگ ها، اسیر گرفته بودند و در مَن یزید (مزایده و حراج) نهاده، در روزی به غایت گرم. زنی را از خیمه، چشم بر آن کودک افتاد، شتابان دوید و اهل آن خیمه از پس وی می دویدند، تا کودک را بگرفت و به سینه خویش باز نهاد و گرما از او می راند. وی گفت: «این پسر من است». مردمان، چون آن بدیدند، بگریستند و دست از همه کار بداشتند از بزرگی شفقت او. پس رسول(ص) آن جا رسید و قصّه با وی بگفتند. او شاد شد از رحیمْ دلی و گریستنِ ایشان، و گفت: «عجب آمد شما را از شفقت و رحمت این زن بر پسر؟». گفتند: «آری یا رسول اللّه!». گفت: «خدای - تعالی - بر همگان، رحیم تر است که این زن بر پسر خویش». پس مسلمانان از آن جا پراکنده شدند بر حالِ شادی و سروری که مثل آن نبوده بود.

با این اوصاف توبه از هر گناهی امکان پذیر است و خداوند بسیار توبه پذیر، در این راه نباید اسیر دامهای شیطان شد و با کمال امید به خدای متعال به خودش پناه بریم و اوست که خود وعده کرده است که توبه کنندگان را رد نمی کند و می پذیرد یا أَیهَا الَّذینَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَی اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً عَسی‏ رَبُّکُمْ أَنْ یکَفِّرَ عَنْکُمْ سَیئاتِکُمْ وَ یدْخِلَکُمْ جَنَّاتٍ تَجْری مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ یوْمَ لا یخْزِی اللَّهُ النَّبِی وَ الَّذینَ آمَنُوا مَعَهُ نُورُهُمْ یسْعی‏ بَینَ أَیدیهِمْ وَ بِأَیمانِهِمْ یقُولُونَ رَبَّنا أَتْمِمْ لَنا نُورَنا وَ اغْفِرْ لَنا إِنَّکَ عَلی‏ کُلِّ شَی‏ءٍقَدیرٌ[سوره تحریم،آیه 8] یعنی: ای کسانی که ایمان آورده‏اید، به درگاه خدا توبه‏ای راستین کنید، امید است که پروردگارتان بدیهایتان را از شما بزداید و شما را به باغهایی که از زیر [درختان‏] آن جویبارها روان است درآورد. در آن روز خدا پیامبر [خود] و کسانی را که با او ایمان آورده بودند خوار نمی‏گرداند، در حالی که نورشان از پیشاپیش آنان، و سمت راستشان، روان است می‏گویند: «پروردگارا، نور ما را برای ما کامل گردان و بر ما ببخشای، که تو بر هر چیز توانایی.»و در جای دیگر می فرماید(قُلْ یا عِبادِی الَّذینَ أَسْرَفُوا عَلی أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحیم[الزمر-53] بگو ای بندگان من که به در باره خودتان اسراف کرده اید از رحمت خدا نا امید نشوید همانا خدا تمام گناهان را می بخشد همانا او بخشنده و مهربان است.پس از امروز ناامیدی و سخن یأس را فراموش کنید و به فکر آینده باشید و از خداوند متعال در همه حال کمک بگیرید و به یاد او باشید چرا که خداوند می فرماید: الَّذینَ آمَنُوا وَ تَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِکْرِ اللَّهِ أَلا بِذِکْرِ اللَّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوب[رعد-28]‏ آنها کسانی هستند که ایمان آورده‏اند، و دلهایشان به یاد خدا مطمئن (و آرام) است آگاه باشید، تنها با یاد خدا دلها آرامش می‏یابد!
به حضرت عالی پیشنهاد می کنیم مشاوره ای هم برای بخش روانشناسی سایت ارسال کنید تا از راهنمایی انان نیز بهرمند شود.
موفق و پیروز باشید